.

 

 مفهوم رفتار اخلاقی در سبک زندگی

< شانتیا...
ما را در سایت شانتیا دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : لاله yasnna بازدید : 551 تاريخ : جمعه 29 دی 1391 ساعت: 2:02

 

«خلوت» یا «تنهایی» در سبک زندگی اسلامی

 ارسال شده توسط یامین پور

«مدنی بالطبع» بودن انسان از آن مفاهیمی است که مورد بحث بسیاری از متفکرین بوده است. از جمله خواجه نصیر الدین طوسی که تفکر اجتماعی خود را بر همین مفهوم بنا می کند. اجمالا همه پذیرفته اند که انسان در کنار دیگر انسان ها ابعاد حقیقی وجود خویش را کشف می کند. به عبارت دیگر اگر اجتماع انسانی وجود نداشت، بخش هایی از ابعاد فطری و وجودی انسان مجال رشد و ظهور نمی یافت. اما این آغاز ماجراست. آیا صرف «با دیگران بودن» یا «در جمع بودن» منظور است؟

مساله این است که دوران مدرن با اصالت دادن به «فرد»(اندیویدوآلیسم) انسان را اصالتاً از دیگران جدا می کند و از اجتماعی بودن او معنایی دیگر تولید می کند. در واقع انسان در جامعه ی مدرن، «در جمع» هست ولی «با جمع» نیست. اجتماع مدرن حاصل جمع جبری اتم های منفک و منعزل از هم است نه واجد یک روح واحد در هم تنیده؛ فارابی مبنای رشدیافتگی مدینه ی فاضله را «الفت» می داند. الفت همان در هم تنیدگی اجتماعی است که احساسات متقابل و عمیق را موجب می شود.(برخی مفهوم همبستگی –solidarity- دورکیم را متناظر با این مفهوم می دانند.) در جامعه ی اسلامی بیش و پیش از آنکه عدالت اصالت داشته باشد، الفت و محبت و روابط عمیق میان فردی اصالت دارد.(برخی فلاسفه مانند آیت الله مصباح یزدی از اساس معتقدند در جامعه ی اسلامی، عدالت اصالت ندارد و وجه مطلوب و آرمانی جامعه ی اسلامی با الفت و محبت شکل می گیرد هرچند در که در عمل ناچارید شؤون اجتماعی را بنابر عدالت ساماندهی کنید؛ یا آنگونه که شهید مطهری استدلال می کند بنابر عدل نه جود)

سینما، پارک، کارناوال ها، دنسینگ ها و… همه فضاهایی هستند تا ترس و اضطراب ناشی از تنهایی انسان مدرن را جبران کنند. تنهایی و اضطرابی که ناشی از همان اتمیزه شدن جامعه ی مدرن است. انسان «در جمع» قرار میگیرد تا برای لحظاتی احساس رها شدگی و پرتاب شدگی را از خود دور کند ولی به محض جدا شدن از محیط شلوغ، دوباره با هجوم اضطراب ها تنها می ماند. تلویزیون، اینترنت، موبایل و انواع دیگر رسانه های ارتباط جمعی ابزارهای ایجاد خلسه ای هستند که به این انسان تنها مجال اندیشیدن و در نتیجه مضطرب شدن را ندهند.

 

ملاحظاتی درباره ی فهم مفهوم «سبک زندگی»

مصاحبه با پایگاه ۵۹۸

دکتر وحید یامین پور طرز نگاه برخی افراد را در خصوص نگرش به مساله سبک زندگی که به این مقوله بعنوان یک طرح قانونی می نگرند را نادرست می خواند. این کارشناس مسائل فرهنگی در گفتگویی با پایگاه ۵۹۸ به بررسی ابعاد پیدا و پنهان سبک زندگی امروزی ما پرداخته است.

دکتر وحید یامین پور درباره تعریف صحیح سبک زندگی بیان داشت: بعضی ها فکر می کنند وقتی که می گوییم سبک زندگی، داریم مثلا از یک طرح قانونی حرف می زنیم، داریم قانون وضع می کنیم که اینگونه زندگی کنیم، نه اینگونه نیست. سبک زندگی میوه یک درختی است، یعنی اینکه شما ابتدا نگرش ها و انگاره های سکولاریستی و اومانیستی را نهادینه می کنید بعد نتیجه اش می شود یک مدل از زندگی. می خواهم بگویم سبک زندگی نتیجه یک اتفاق پیشینی است و با دستور هم حل نمی شود البته معنایش این نیست که باید صبر کنیم مشکلمان را در مبنا، در حوزه معرفت شناسی، انسان شناسی و هستی شناسی حل کنیم و بعد صورت ظاهری زندگی خود بخود درست می شود.

ایشان همچنین این نوع نگرش به مقوله آپارتمان سازی را که می پندارند شیوع آپارتمان سازی به سبب کمبود وسعت مکانی است، نادرست خواندند و اظهار داشتند: اولین بار که آپارتمان سازی مد شد و بعنوان یک سنت انتخاب شد، در شهر های اروپایی اتفاق افتاد که نه مشکل جمعیتی و نه مشکل وسعت داشتند. آپارتمان سازی بیش از آنکه ناشی از اقتضائات شهر های شلوغ و بزرگ باشد، ناشی از یک حسی نسبت به آن در کاپیتال ها و متروپل ها است و اینگونه القاء می کند که شما باید در کانون یک شهر مدرن باشی که مثلا به سینما، کتابخانه، مترو و غیره نزدیک باشی. یک نیازمندی و وابستگی روانی است. شما اگر وابستگی روانی را در حوزه سبک زندگی کاهش دهید، دیگر دلیلی وجود ندارد که این همه آدم در تهران زندگی کنند.

وی افزود: در تهران باقی ماندن و زندگی کردن که نتیجه اش می شود شلوغی جمعیت و بعد آپارتمان سازی، یک ضرورت نیست؛ بلکه یک نیاز روانی است که ناشی از سبک زندگی است. امکاناتی که در تهران وجود دارد مورد استفاده همگان نیست. خیلی از آدم هایی که به بهانه سینما در تهران زندگی می کنند، اگر در شهرهای کوچک باشند یک بار هم در سال سینما نمی روند کما اینکه همه ی تهرانی ها هم به سینما نمی روند؛ پس این یک نیاز روانی است.

سبك زندگي (2)

شماره ي (1) سبك زندگي با عنوان: «اشتغال زنان منافي سبك زندگي ايراني-اسلامي است» با اعتراض شديد برخي فعالان انقلابي(!) مواجه شد. اين اعتراض ها اغلب از يك اشتباه ناشي مي شود و آنهم اينكه بانوان غالباً تصور مي كنند مفهوم اين جمله كه «اشتغال زنان نبايد اصل باشد» اين است كه «زن بايد پرده نشين باشد» و همينطور «اشتغال» را با «حضور اجتماعي و سياسي» يكي مي دانند؛ درحاليكه اتفاقاً به نظر نويسنده ي اين سطور، اشتغال خود مانع حضور اجتماعي و سياسي موثر و در شأن زنان است.مساله اين است كه برخي تصور ميكنند صرف «عفيف بودن» زن، ساير ملاحظات حضور اجتماعي و سياسي زن برداشته مي شود. حضور عفيفانه فقط يكي از شروط و ملاحظات است. به عبارت ديگر در اين زمينه دو سوال مطرح است:

 

اشتغال زنان منافی با سبک زندگی ایرانی-اسلامی است

در خانواده با خنثی کردن اثر محوری مرد و متزلزل کردن جایگاه او، بی تعهدی به همسر افزایش می یابد.
تحقیقات نشان می دهد:
بسیاری از مردان برای تسکین ناراحتی های ناشی از تحقیر شدن توسط همسرشان به سمت زنان دیگر سوق پیدا می کنند. مردانی که کمتر از همسرانشان درآمد دارند ۵ برابر بیشتر به سمت ارتباط با زنان دیگر گرایش دارند و از طرفی زنانی که به همسرانشان وابستگی مالی دارند، تا ۷۵ درصد بیشتر از زنان مستقل به خانواده و همسرشان وفادار می مانند.

از طرفی احساس وفاداری مرد به خانواده و احساس فداکاری او برای همسرش با میزان وابستگی همسر به او نسبت مستقیم دارد. یعنی هرچه زن به مرد بیشتر اتکا کند، احساس وفاداری شوهر و فداکاری او برای خانواده بیشتر می شود و بالعکس.
نتایج آخرین تحقیقات درباره ی علل طلاق در ایران نشان می دهد علیرغم اینکه حق طلاق در قوانین با مرد است، ولی میزان درخواست طلاق توسط زنان(۴۸ درصد) بیش از دو برابر درخواست طلاق توسط مردان(۲۳ درصد) است!

 

۱٫ «یهودیان برای رسانیدن پیام خدا به کل جهانیان انتخاب شده اند. یهودیان حامل برترین خونها در رگهای خود هستند. آنها فرزندان خدایند. ما مسیحیان در مقایسه با آنها بیگانه ایم. همانطور که در داستان “زن کنعانی” آورده شده است ما همچون سگانی هستیم که از خرده نانهای بر زمین ریخته اربابان خود ارتزاق می کنیم.»

سخن فوق را دانشنامه یهود (encyclopedia judaica) از قول مارتین لوتر نقل کرده است. مارتین لوتر بنیانگذار مهمترین انشعاب تاریخ در مسیحیت است: پروتستانتیزم؛ پروتستانتیزم هرچند در ابتدا به عنوان روشی اصلاح طلبانه در برابر مفاسد اخلاقی، اقتصادی و انحراف معرفتی کلیسای کاتولیک شناخته شد، لیکن به تدریج در گذر تاریخ پستوی معرفتی منحرف خودش را در چهره ی این انشعاب گسترده نشان داد.

۲٫ پروتستانتیزم، مذهبی مطابق با نفسانیت مدرن و مورد توقع بورژواهای اهل تسامح قرن هفدهم اروپا بود. اینکه پروتستانتیزم چگونه در آن تاریخ و بدون وسایل ارتباط جمعی قابل اعتنایی با آن سرعت در اروپای دین گریز منتشر می شود خود از سوالهای معنادار تاریخ است. شاید یکی از دقیقترین پاسخ ها را باید در کتاب معروف ماکس وبر: «اخلاق پروتستانی و روح سرمایه داری» بیابیم. پروتستانتیزم، همان چیزی بود که اروپاییان خسته از کلیسا، در پناه آن، اومانیته و نفسانیت خودبنیاد خود را توسعه می دادند. دست کم هزار سال تکیه ی اصلی کلیسای کاتولیک بر زندگی زاهدانه و پرهیز از استکبار در منش و معرفت بود؛ اما مذهب جدید لوتر نسبتی با معانی ریاضت، قناعت و پرهیز نداشت. این همان دینی بود که بر تن فربه شده ی اومانیست های قرن هفده اندازه شده بود. بطور مثال در تاریخ آمده است که یکی از دلایل گسترش پروتستانتیزم در انگلستان، از علاقه‌ی پادشاه آن مملکت به زنی دیگر و ممنوعیت طلاق همسر اول در کاتولیسیسم نشأت میگیرد. «تامس مور» (نویسنده‌ی کتاب معروف “اتوپیا”)، کشیش دربار، راضی نشده بود که حکم طلاق همسر اول را صادر کند. او جانش را بر سر مذهب کاتولیکش گذاشت. پروتستانتیزم راه حل رسیدن پادشاه به خواسته ی نفسانی اش بود. او اعلام کرد که پروتستان شده است و دستور داد که رعیت نیز چنین باشند! آنگونه که گفته اند پروتستانتیزم کم کم راه مبادلات اقتصادی همراه با ربا را نیز هموار کرد. روشی که منطبق با شیوه های یهودی بود ونه مسیحیت.

۳٫ پروتستانتیزم از طریق پیوریتن های انگلیسی به امریکا راه یافت. در واقع امریکا تنها کشور جهان است که از همان ابتدا مبتنی بر تلقی پروتستانتیستی از مسیحیت تشکیل شده است. بر همین مبنا رشد سریع ثروت و گرایش شدید به اقتصاد و تجارت در این کشور قابل تحلیل است. چیزی که در یک نگاه فرهنگی «مرکانتلیسم» (کنّازی یا روح سوداگری) خوانده می شود. حساب امریکاییان از امریکای سیاسی جدا نیست. آنچه دنیای امروز به عنوان مدرنیته ی امریکایی می بیند و لمس می کند نسبت وثیقتری با یهودیت دارد تا مسیحیت؛ در قرآن آمده است که :

«لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذینَ آمَنُوا الْیَهُودَ وَ الَّذینَ أَشْرَکُوا وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ قالُوا إِنَّا نَصارى‏ ذلِکَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّیسینَ وَ رُهْباناً وَ أَنَّهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ» ؛

اکنون برگردید و بار دیگر سخن مارتین لوتر را در ابتدای متن مرور کنید. پروتستانتیزم روشی برای توأمان مدرن بودن و متدین بودن است! این همان مسیحیتی است که یهود می پسندد و نامی بامسمّا بر آن نهاده است: “Judaizers” دوستداران یا بردگان یهود. این اتفاق هنگامی بشتر شگفتیمان را برمی انگیزد که بدانیم طبق اسناد تاریخی، دوران قرون وسطی دوران کینه ی عمیق مسیحیان نسبت به یهودیان بوده است. یهودیان تا آنجا منزوی و منفور بوده اند که ترجیح می داده اند در سایه‌ی امپراطوری اسلامی روزگار بگذرانند تا در آتش نفرت مسیحیان اروپا بسوزند. آورده اند که یهودیان فرزندان مسیحیان اروپا را می دزدیدند، آنها را عقیم می کردند و به عنوان برده به مسلمانان می فروختند!

۴٫ حدود ده سال پیش پروفسور شون برن، کاردینال مشهور اتریشی به تهران آمد و در جلسه ای با حضور برخی علمای اسلامی به گفتگو نشست. شاید مهمترین جمله‌ی او برای من این بود که «امروز اسلام و مسیحیت درد مشترکی دارند؛ این مدرنیته است که هیچ تدیّنی را برنمی تابد» و او هنگامی که از غربت مسیحیت کاتولیک در دنیای معاصر می گفت صدایش می لرزید و لحن کلامش عوض می‌شد تا شاید از سوال‌های مکرر ما راجع به اینکه بالاخره مسیحیت دین حق است یا اسلام، رها شود. امریکای امروز نسبتی با مسیحیت سنتی کاتولیک ندارد. دقیقتر آن است که بگوییم نسبتی با دین ندارد. امریکاییان دین خود را دارند. تلقی یهودیزه شده ای که تمام رفتارهای چند ده سال اخیر دولتمردان‌شان را موجه جلوه می دهد. حساب امریکایی ها را نمی توان از دولت امریکا جدا کرد. هر چند بسیاری از امریکایی ها امروز در عالم ابسورد خود از هرگونه دینداری قابل ملاحظه ای بی بهره اند لیکن با یک نگاه دقیق‌تر می توان این بی دینی و تعصب بخشی دیگر از امریکایی های انجیلی را توأمان ناشی از همین تلقی یهودیزه شده از مسیحیت دانست. امروز شورای ملی کلیسا (NCC) طبق گزاره های کلیسای انجیلی، حاکمیت یک دولت یهودی بر اورشلیم را مقدمه ای برای ظهور دوباره ی ماشیح(مسیح) می داند و این گزاره نوعی تعهد سراسری برای امریکایی ها برای حمایت از صهیونیسم و کینه توزی علیه اسلام است.

داشتم در صفحات وب گشتی می زدم گفتم یه سری به وبلاگ وحید بزنم دیدم یه مطلب جدید گذاشته بود خیلی ظریف و جالب به نظرم آومد البته من وحید رو خیلی پرمحتوا و فهیم و زیرک می دونم و اعتقاد دارم که برخی از دوستان قدرشو ندوستند واقعا" اعتقاد دارم وحید یامین پور چشمه جوشان فرهنگ ناب اسلامه، که وقتی در جایگاه خاص خودش قرار می گیره همانند خورشید مطلع داره و به اوج که میرسه محتوا می بخشه وحید رو انسان قابلی دیدم توی جای که باهم کاری داشتیم خیلی زیبا کار می کرد. براش دعا می کنم .البته حیفم می آید مطلبش رو عینا" نیارم.

بلدي عذر بتراشي؟!

روز دانشجو سال 1378(يعني اولين ترم دانشگاهي بعد از بحران 18 تير) در دانشگاه علم و صنعت برگزار مي شد. جلسه جنجالي خاتمي با دانشجويان در 16 آذر سال گذشته اش و ماجراي 18 تير باعث شد همه ي نگاه ها به اين جلسه ي دانشجويي باشد؛ اضافه كنيد بازداشت عبد الله نوري را.
قرار بود از طرف بسيج دانشجويي صبح بسيار زود برويم علم و صنعت تا جلوي جايگاه جا بگيريم. از اول هم ابلاغ شده بود كه شعار بدهيم: «خاتمي دلاور، پيرو خط رهبر!» شعار را بارها تكرار كرديم هرچند ار درون داشتيم منهدم مي شديم و از بيرون هم با فحش هاي ركيك جريان دانشجويي مقابل طرف بوديم.
اشتباه نشنيديد. بعد از 18 تير بسيج اين شعار را تكرار مي كرد تا به اصطلاح با دستهاي خودش خاتمي را به سمت دشمن هل ندهد!
اين خاطره وقتي يادم آمد كه عده اي كم عقل(با هدايت عده اي فرصت طلب كينه اي) قبل از هر اتفاقي به احمدي نژاد گفتند «بني صدر» و آنقدر لجاجت كردند و سرزنشش كردند كه او هم به وادي اشتباهات ديگران بيافتد. امام صادق عليه السلام مي فرمايد:«عذر برادرت را بپذیر و اگر عذری نداشت، خود برای او عذری بتراش.» حضرت علي(ع) ميفرمايد : «سرزنش زياد ي آتش لجاجت را شعله ور ميكند»
حالا رفتار بزرگ منشانه و اخلاقي امام(ره) و رهبري را با همه ي دولتمردان از ابتداي انقلاب تا كنون مرور كنيد. تا لحظه ي آخر چگونه برخورد كرده اند؟

پ ن 1: از اون لحاظ كه عده اي دوباره دوره افتاده اند و با مقارنه سازي هاي بعيد و شيطاني دارند سند جمع مي كنند كه فلان حرف احمدي نژاد در كنفرانس مطبوعاتي خطاب به آقا بود!
پ ن 2: مومن زرنگ است ولي شيطنت نمي كند. اينكه اخلاقي برخورد كنيم معنايش اين نيست كه نفهميم كي داره چيكار مي كنه... گفتم كه گفت باشم.

يك تذكر مهم:
بعد از فتنه كه خدمت حضرت آيت الله مصباح يزدي رسيده بوديم ايشان تذكري دادند كه همه ي ما را به فكر فرو برد. ايشان فرمودند: «در نقد آدم ها خيلي مراقب باشيد. اگر طوري درباره ي آنها حرف بزنيد كه در آينده ي دور هم وقتي مي خواهند به راه برگردند و اصلاح كنند، ياد حرف هاي شما بيافتند و از ترس سرزنش شما نيايند، شما مسووليد!»

امروز يکشنبه 91/7/9 ساعت 7/45 بود که از خونه اومدم بيرون که سوار ماشين بشم بيآم سرکار،ماشين رو روشن کردم کمي صبر کردم تا ماشين گرم بشه ، توي فکر بودم که نگاهم افتاد به ته کوچه که پير مردي با يه تخته و يه تفنگ ساچمه اي روي دوشش داشت آرو آروم مي اومد وقتي نزديک شد نگاهم رو عميق کردم توي چهره اش چين و چروک تمام صورتش رو گرفته بود با نگاهي بسته داشت کوچه رو طي مي کرد لباسهاي مندرس و کهنه با يه کتوني پاره ، عجب صحنه غمگيني بود ، پيش خودم گفتم اين پير مرد چطور با اين تخته کهنه و تفنگ ساچمه اي کار مي کنه ،آخه يادمه اون روزا که مامدرسه مي رفتيم وقتي مدرسه ها تعطيل مي شد دوره گردها و دستفروشها آلوچه وبستني و بادبادک دم مدرسه ها مي فروختند اين شغل تخته نشانه و تفنگ ساچمه اي هم براي اون زمونه بود الآن ديگه بازاري براي اينجور کارها نيست ،خيلي فکرم رو آزار داد خدايا اين پيرمرد آيا غذا خورده کجا زندگي مي کنه ، چطور روزگار مي گذرونه ،توي اين فکرا بودم که اون آروم آروم از کوچه ما رد شد و رفت. توي مسير به خودم گفتم تا حالا شده خودتو جاي يکي از اين آدما بذاري ...

آره آقاي مسئول تا حالا سر گشنه ، دل نگران،به بالين سرد و خشن روزگار گذاشتي !!اگه از همين مردم هستي چرا يادت ميره که اطرافت کيا زندگي مي کنن!!آره به خدا يادم رفته بود کيا دورم هستند ،خدا يا منو ببخش.

پيامبر اسلام(ص)

نماي تمام عيار زيباييها

اسويه تمام خوبيهاست و توهين به او يعني توهين به اخلاق و زيباييهاي هستي